چه کسم من، چه کسم من، که بسی وسوسه‌مندم
گه از آن سوی کشندم، گه از این سوی کشندم
نفسی آتش سوزان، نفسی سیل گریزان
ز چه اصلم ز چه فصلم، به چه بازار خرندم
نفسی همره ماهم، نفسی مست الهم
نفسی یوسف چاهم، نفسی جمله گزندم
نفسی رهزن و غولم، نفسی تند و ملولم
نفسی زین دو برونم، که بر آن بام بلندم…

…در این خاک، در این خاک، در این مزرعه‌ی پاک
بجز مهر، بجز عشق، دگر تخم نکاریم
درین غم چو زاریم، درآن دام شکاریم
دگر کار نداریم، درین کار بگردیم…

چنین با مهربانی خواندنت چیست؟
به این نامهربانی راندنت چیست؟

تو از بدایت هر چیز می‌آیی
و لحظه‌ها
با تو آغاز می‌شوند
و زیر آفتاب
به جز چشم‌های روشن تو و
تکرار دستان من
هیچ چیز تازه نیست!

من تمنا کردم
که تو با من باشی
تو به من گفتی: -هرگز، هرگز
پاسخی سخت و درشت
و مرا غصه این هرگز کشت!

حمید مصدق

سایه شدم و صدا کردم:
       کو مرز پریدن‌ها، دیدن‌ها؟ کو اوج « نه من » دره‌ی « او »؟
و ندا آمد:
       لب بسته بپو…

روز خاکستری سرد سفر؛ سفری بی‌آغاز، سفری بی‌پایان، سفری بی‌مقصد، سفری بی‌برگشت، سفری تا کابوس، سفری تا رویا…

فردا؛ پای گوش‌ماهی‌ها، پشت خواب مرداب، باغ خیس از مهتاب!

انتظار خبری نیست مرا
     اما،
          کاش نگویی که خبر یادت نیست…

من برای زنده بودن جستجوی تازه می‌خواهم….