از همان روزهای کودکی
چیزهای بسیاری آموختم:
از درخت،
ایستادن زیر باران بی‌قرار شهرم.
از جویبار،
راه سپردن با دستی سرشار گل و نان.
از رنگین‌کمان،
عاشق کردن جهان به خویشتن.
از آفتاب،
رخنه در دیوار تاریکی.
من،
من از ابر آموخته‌ام،
چگونه در ستیغ بمیرم
تا زمین،
همیشه لبریز گل باشد.
لطیف هلمت