چرا این بحث همیشه اینقده داغ بوده؟ چرا یه سری اصرار دارن که ثابت کنن که«اختیار»ی در کار نیست و برعکس یه سری حاضرن جونشونو بدن که ثابت کنن که «اختیار» هست؟
اصلی‌ترین جواب برای این سوال شاید یک کلمه بیشتر نباشه: «مسوولیت اخلاقی»! اگه من اختیاری رو اعمال خودم نداشته باشم، پس من در مقابل اونا مسوول هم نیستم!
قسمت جالب بحث در اینه که خیلی از ما ظاهرا اعتقادی به «اختیار» نداریم ولی متفق‌القولیم که فلان قاتل یا دزد یا متجاوز باید شدیدا مجازات بشه! چرا ما بایدکسی رو به خاطر کاری که مسوولش اون نبوده مجازات کنیم؟
چرا اگر من فرضی اعتقادی به «اختیار» ندارم، به «مسوولیت اخلاقی» پایبندم؟ چرا مثلا نمی‌رم خیانت بکنم و لذتشو هم ببرم؟ جرا نمی‌رم جنایت بکنم؟ چرا …