بعضی اگه باشن هیچ فایده‌ای ندارن، ولی وقتی نیستن، عدم حضورشون کاملا حس می‌شه.

بعضی آرامش‌ها نباشن، آدم آرامش بیشتری داره.

چرا ما هنوز تردید می‌کنیم که از امیدهای فانی دل بکنیم و خودمونو سراسر وقف جستجوی خدا و خوشبختی ازلی بکنیم؟

پ.ن.: من دوست دارم اینجوری فکر کنم که دنیا و آخرت از هم جدا نیستند. در این دنیا، هم‌زمان در آخرت نیز هستیم.

نزدیکتر نیا. دیگر صدای سکوتت برایم شنیدنی نیست…

– همون خبری که همیشه انتظار شنیدنشو داشتی!

سالیان دراز، رهگذران آن دو را چون دو دوست می‌دیدند. روزی از روزهای پاییزی، زیر رگبار و تازیانه‌ی باد …

بعضی آدما تا مدت‌ها نمی‌دونن که دیگه زنده نیستن.

بعضی‌ مرده‌ها تا مدت‌ها بعد مردنشون، نمی‌دونن که مرده‌ان.

روز خاکستری سرد سفر؛ سفری بی‌آغاز، سفری بی‌پایان، سفری بی‌مقصد، سفری بی‌برگشت، سفری تا کابوس، سفری تا رویا…

بعضی‌ها برای اینکه خاطره‌ی ناخوش چیزی رو فراموش کنن، سعی می‌کنن دیگه هیچ‌وقت سراغ اون چیز نرن، بعضی‌ها دیگه هم (مث من) سعی می‌کنن اونقدر در شرایط مختلف سراغ اون چیز برن، که اگه یه وقتی باهاش روبرو شدن براشون یادآور اون خاطره ناخوش نباشه.