آنها که به ناگهان از فشار روانی رسته‌اند، از نظر اخلاقی و بهداشت روانی بسیار آسیب پذیرند. آنان شیوه رفتارشان را با تجربه‌های تلخ و وحشتناک خود توجیه می‌کنند. که این مساله اغلب در رویدادهای جزئی نیز به چشم می‌خورد. چنانکه روزی با دوستی از مزرعه‌ای دست در دست می‌گذشتیم و به سمت اردوگاه می‌رفتیم، ناگهان به مزرعه گندم سبز رسیدیم. من بی‌اختیار سعی کردم آنرا لگد نکنم، اما دوستم، با دستش دستم را کشید و مرا کشان کشان از لابلای گندم برد. من مکث کردم که مبادا گندم جوان را لگدمال کنم. دوستم برآشفت. نگاه پر از خشمی به من انداخت و فریاد زد، «ببینم! آنچه که از ما گرفته‌اند کافی نیست؟ همسرم و فرزندم را به اتاق گاز فرستاده‌اند و حالا تو مرا از لگدمال کردن چند ساقه گندم منع می‌کنی!»

از کتاب «معنی‌درمانی»