دووکتووره‌کان به کاکم و وانیان گووتبوو که بابم فه‌قه‌ت هه‌ژده روژی که زیندوویه! به‌لام دایکم نه‌یزانی بوو. دایکم دوا شازده روژ له‌و هه‌ژده روژانه ده‌توانی باوه‌ر بکا که حالی بابم زور خه‌راپ‌تر له‌و قسانه‌یه! ده‌چیته کن دوکتوری بابم و پیی ده‌لی «ئاغای دوکتور توخواکه‌ی ئه‌گه‌ر ده‌زانی زیندو نامینی و به‌و زوانه ده‌مری لیی‌گه‌ری با ئه‌و چه‌ند روژانه له بیمارستانی نه‌بی و له‌حزه‌کانی ئاخری عومری له نیو مال و مندالی خوی دا و له ئارامیش دابی!» به‌لام دوکتور پیی ده‌لی «نا، حه‌تمه‌ن چاک ده‌بی، نا ئومید مه‌بن!»
دوا دوو روژه‌کان بابم ده‌مری و دوای بیست سالان دوینی دایکم ده‌یگووت که قه‌ت گه‌رنی ئه‌و دووکتووره‌ی ئازا ناکا که نه‌یهیشت بابم دوو روژی ئاخری عومری له نیو منداله‌کانی دابیت…